ცაბაურთა

ჩემი ფშავლის ქალა გალობს

შაშვი დადუმდა, არაგვი გაირინდა,

მზემდე ცაბაურთა ჰყუდავ ჩაღრუბლული,

ჯაბანიშვილების კოხტა აივნიდან

ციდა ფშავლის ქალა გალობს – მთის ბულბული.

ხელს ცამდე იწვდიან მისი გვარ-ჯიშანი,

ამ ცა-მზეს გაუმრავლდი, ბულბულის ცალო,

ჰყუდავ ცაბაურთა ჯავარ-ზავთიანი,

გული ყელში მჩრია, ჩემს სათქმელს გალობს...

ერთპირ გაუხსნია ზეცას ცხრავე კარი,

მთავარანგელოზი გვფარავს და გვწყალობს,

ხევისპირ ფიცრული კოხტა აივნიდან,

ჩემი ფშავლის ქალა გალობს...